Nuwara Eliya, the Horton Plains

Na een zwierige lange weg door de bergen van Sri Lanka kwamen we aan bij Horton Plains National Park. De weg was perfect totdat we dus bij het bord kwamen van het national park dat toch echt wel een zeer verschilde met de kwaliteit van de normale weg. Het park ligt op ongeveer 30 kilometer rijden van Nuwara Eliya waar ons hotel lag, het Royal Hills Hotel. Het was iets van anderhalf uur rijden met onze gids. 
Volgens onze gids moest je rond half 5 s'ochtends vertrekken om de mooiste uitzichten te hebben, dit hadden onze reisboekjes natuurlijk ook bevestigd. Toch zagen wij het niet zo zitten om zo vroeg ons bedje te verlaten. Uiteidelijk hadden we maar om half negen afgesproken en waren we onze gebruikelijke 10 minuten te laat bij Anura. Die natuurlijk hier niet gek van opkeek, met zijn stralende gezicht zei hij weer goedemorgen tegen ons allemaal.
Met vol goede moed begonnen we aan onze tocht langs drie verschillende speciale plaatsen in het national park. Als eerste op het lijstje stond 'the small end of the world'. Toen we door de droge rivierbedingen liepen en een beetje moesten klimmen en klauteren kwamen we uit bij het eerste uitkijkpunt. Erg indrukwekkend door de grote hoogte en het prachtige uitzicht dat we hadden. Onderwijl stonden we een beetje onder stress door de kans op de dikke wolken pakketen die waren voorspeld in de boekjes en door onze gids. Gelukkig had de familie Groustra enorm veel geluk en was het stralend weer de hele dag. Na even te genieten van het mooie uitzicht hebben we onze wandeling door de mooie bergen en heuvellanden voortgezet. Na ongeveer 3 kilometer kwamen we uit bij het Great's World's End. Ik dacht dat het uitzicht niet beter zou kunnen, maar toen ik op de rand zat en naar beneden keek zag ik toch wel een indrukwekkende diepte onder mij, zoals je kunt zien op die foto's. Tevens was het hier nog prachtig weer met een felle zon die in onze nek scheen. Toen we daar boven stonden viel het ons op hoe snel te wolken over de bergrand stegen dus besloten we snel om naar het derde punt te gaan, de waterval. Maurits en Derk waren snel door gelopen om het langst te kunnen genieten van de mooie natuurlijke omgeving waarin wij ons bevonden. Ik, Florine liep in mijn eentje op mijn eigen tempo precies zo dat ik de jongens kon fotograveren en van de oudjes ook een leuk kiekje kon maken. Paps heeft weer prachtige fototjes kunnen maken van de omgeving van ons wandelpad.
Eenmaal aangekomen bij de waterval, na weer een serieuze klautertocht, kwam je in een heuse oase van rust terecht. Weliswaar waren er natuurlijk een aantal mensen om ons heen, maar iedereen was redelijk verbijsterd in wat voor een serene sfeer dit tafereel zich kon afspelen. In de saaie heuvels waar je dan eerst doorheen liep vergeleken dit jungle achtige stukje wildernis. Op dit moment hadden we ongeveer 7 kilometer afgelegd. 
Iedereen had verwacht dezelfde afstand terug te moeten lopen maar gelukkig werd dit ons gespaard en was het nog maar een schrale 3 kilometer wat overigens niet heel gemakkelijk te overbruggen was. Met inmiddels Derk die door zijn enkel was gegaan, en ik, Florine, met voeten vol blaren. Die ik mezelf wel heb toegebracht door met mijn glitter sneakers deze wandeltocht te gaan doen. Mams die oververhit was en Paps die heel veel zin in een koel colaatje had, hebben we het toch allemaal helemaal volbracht. Na compleet uitgeput te zijn keken we toch terug op een geweldige dag, die volgens de boekjes niet zou bestaan!

Liefs Flo