Sigiriya - de leeuwenrots

Vlakbij Sigiriya steekt de markante rots van de Leeuwenberg ca. 200m hoog af tegen het vlakke land. Op die rots werd in de 5e eeuw n.Chr een fort en een paleis gebouwd. Kassapa, zoon van een bijvrouw van de koning had de troon voor zichzelf opgeeist, toen zijn broer als troonopvolger werd aangewezen. De oude hoofdstad Anuradhapura bleek niet goed te verdedigen tegen een verwachte aanval van zijn halfbroer.

Het fort en het paleis zijn maar 18 jaar bewoond geweest, maar spreken ruim 1.500 jaar later nog zeer aan!

Het complex bestaat eerst uit een vijvercomplex, dan een rotstuin en dan de rots met een steile beklimming met daarbovenop het fort. De vijvers zijn nog goed te zien. In de regentijd spuiten nog steeds de fonteinen en stroomt in de vijvertuin het kunstmatige riviertje! Het fort had destijds met windmolens een systeem om water omhoog te pompen. Daar is een groot spaarbekken uit de rotsen gehouwen, wat nog steeds aanwezig is en deels gevuld is met regenwater. Met het overtallige water werden de fonteinen e.d. uit de vijvertuin van water voorzien; dat werkt dus nog steeds maar dan alleen nog met regenwater: er wordt geen water meer opgepompt.

Verder zijn er ook de restanten van een zwembad, uitgehouwen in de rotsen en heel goed te herkennen met een smalle trap die uit het bad omhoog gaat.

De beklimming is een hele toer: langs een steile wand met smalle trappetjes en zelfs een wenteltrap. Op één stuk is een muur, de spiegelwand (glimmend van de bijenwas) naast het pad aangelegd zodat de koning de afgrond niet kon zien: hij had last van hoogtevrees!

Halverwege is een grot met nog een aantal bewaard gebleven wandschilderingen van vrouwelijke schoonheden. De koning had destijds een harem van 500 (!) vrouwen, die allen op de rotswand bijna levensgroot waren afgebeeld. Daarvan zijn er nog ca.8 overgebleven. De koning had bij een beklimming wel iets leuks om naar te kijken ! De bewaard gebleven schilderingen zijn nog steeds heel mooi!

Het laatste stuk van de beklimming ging vroeger via de opengesperde muil van een leeuw. Daarvan zijn alleen nog de poten over; hun grootte geeft wel aan hoe imposant die entree destijds moet zijn geweest! 

Bovenop de rots is een prachtig uitzicht rondom. We hebben daar grappige 'springfoto's gemaakt zodat het net lijkt of je in de lucht hangt.

Het fort is nooit gebruikt. De overmoedige koning verkoos bij de eerste belegering de strijd op het veld. Daar verongelukte hij ongelukkigerwijs door een op hol geslagen olifant. Zijn overwinnaar koning Mogallana, verkoos om zich weer in de oude hoofdstad Anuradhapura te vestigen.

Het paleis en fort zijn daarna nog slechts bewoond geweest door een handje vol monniken die echter niet in de gebouwen maar in eenvoudige grotten huisden. Van de bebouwing zelf is na 1.500 jaar niets meer te vinden dan de stenen fundamenten. Die fundamenten en het patroon zijn vanaf de rots nog heel goed te zien.

Aan de rotswand hangen her en der bijenkolonies, bestaande uit klonten duizenden bijen. Die vallen soms mensen aan. Dat was de dag voor ons nog gebeurd en moesten enkele mensen naar het ziekenhuis. Toen wij op de top waren was er weer een aanval: dan mag er een half uur niemand omhoog of omlaag. Wij kregen dankzij onze alerte gids speciale beschermingspakken aan en mochten daarin als een van de eersten naar beneden. Maar het aantrekken daarvan is best een karweitje. Dat geeft dus een vreemd gezicht: toeristen van top tot teen gehuld in beschermingskleding en daar tussen de localo's in t-shirts en korte broek! Je voelt je als toerist in zo'n pak wel een beetje voor gek lopen, maar dat zo'n zwerm je te pakken neemt wil je natuurlijk ook niet meemaken.

Leuk zijn, onderweg, de vele aapjes. We zagen ook een zwarte boomslang en een 1,5 m grote hagedis (of misschien zelfs.een varaan) en een boa constrictor. Het mooie groen in de vijvertuin was wel de mooiste afsluiting...